به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از پدال، از زمانی که تولید لکسوس LX در سال ۱۹۹۵ آغاز شد، این شاسی‌بلند فول سایز هفت‌نفره با سیستم چهارچرخ محرک تمام‌وقت، ساختار شاسی مستقل مقاوم، سیستم تعلیق با تراول بلند و تجهیزات پیشرفته آفرود مانند دیفرانسیل‌های قفل‌شونده و همین‌طور به لطف DNA برتر تویوتا لندکروزر که در چهار نسل خود حفظ کرده، به نمادی افسانه‌ای در دنیای آفرود لوکس تبدیل شده که با رنجروور قابل‌مقایسه است. علاوه بر این، اما دلیل دیگری برای اهمیت لکسوس LX به‌ویژه در بازار آمریکا وجود دارد زیرا LX پیشگام ورود تویوتا به بازار شاسی‌بلندهای لوکس آمریکا بود. در اوایل دهه ۹۰، دولت آمریکا قصد داشت تعرفه‌های سنگینی بر خودروهای وارداتی ژاپنی اعمال کند اما LX450 از دو امتیاز بزرگ بهره‌مند شد. اول، تعرفه‌های پیشنهادی شامل پیکاپ‌ها سبک می‌شدند اما شاسی‌بلندهای لوکس مانند LX از آن معاف بودند. دوم، عرضه این خودرو تحت برند لکسوس به معنای سهمیه جداگانه‌ای برای تعداد مدل‌های لکسوس وارداتی بود. علاوه بر این، به دلیل استفاده از پلتفرم لندکروزر، نیازی به توسعه پلتفرم کاملاً جدید نبود.
فهرست مطالب
نسل اول سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷
LX450 به‌عنوان اولین شاسی‌بلند لکسوس، در زمان مناسبی وارد بازار آمریکا شد. درست زمانی که موج تقاضا برای شاسی‌بلندهای بزرگ در حال اوج‌گیری بود. در مقایسه با نسل‌های بعدی، LX450 بیشترین شباهت ظاهری را به تویوتا لندکروزر زمان خود داشت. با وجود اکسل‌های صلب مشترک، لکسوس از فنرهای نرم‌تر و کابین راحت‌تری برخوردار بود. روی داشبورد با چرم پوشانده شده بود، کنسول میانی تزئینات چوبی داشت و مواد باکیفیت‌تری به تریم درها اضافه شده بود. با قیمت پایه ۴۷ هزار دلار، آپشن‌هایی مانند سانروف، دیفرانسیل‌های قفل‌شونده جلو و عقب و سی‌دی چنجر شش‌تایی در دسترس بودند.
نسل دوم سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۷
نسل دوم با کد J100 به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر و لوکس‌تر از نسل قبلی بود و مجهز به موتور V8 شد که در نسل سوم نیز استفاده شد و قدرت بیشتری ارائه داد. آرایش چهار چراغی شاخص لکسوس که در مدل‌های اواخر دهه ۱۹۹۰ مانند LS و GS دیده می‌شد، در LX نیز به کار رفت. تعلیق مستقل جلو برای راحتی و دینامیک بهتر اضافه شد. LX470 در طول عمرش دو فیس‌لیفت داشت. برای مدل‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، گیربکس اتوماتیک پنج سرعته اضافه و موتور شش سیلندر کنار گذاشته شد. سیستم تعلیق دینامیک تویوتا (برای افزایش حرکت اکسل در آفرود و بهبود هندلینگ در جاده) در این دوره به‌صورت آپشن ارائه شد. در فیس‌لیفت دوم برای مدل‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ نیز از جلوپنجره و چراغ‌های جدیدی استفاده شد.
نسل سوم سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱
این نسل که با کد J200 شناخته می‌شود، با ۱۳ سال تولید، طولانی‌ترین عمر را در بین نسل‌های LX داشت. این مدل با فناوری و راحتی بیشتر، ساختار جدید، مواد پیشرفته، ارتفاع قابل‌تنظیم و حالت‌های آفرود، به‌عنوان یک شاسی‌بلند هفت‌نفره مدرن و توانمند وارد هزاره جدید شد. از نظر ظاهری، LX570 با تغییرات طراحی، هویت خود را از تویوتا بیشتر متمایز کرد. جلوپنجره معروف دوکی‌شکل لکسوس در فیس‌لیفت ۲۰۱۳ ظاهر شد و در به‌روزرسانی ۲۰۱۶ هم‌زمان با معرفی گیربکس اتوماتیک هشت سرعته بزرگ‌تر شد. این نسل با چهار پیشرانهٔ مختلف از ۴.۵ لیتری V8 توربودیزل تا ۵.۷ لیتری بنزینی عرضه می‌شد و در نسخهٔ ویژهٔ LX570 سوپرشارژ برای خاورمیانه حداکثر ۴۵۰ اسب بخار قدرت داشت.
نسل چهارم سال‌های ۲۰۲۲ تاکنون
LX600 کنونی از صفر طراحی شده و از پلتفرم انعطاف‌پذیر TNGA-F تویوتا استفاده می‌کند. موتورهای V8 کنار رفته و موتورهای V6 توربو جایگزین شده‌اند. در این نسل همچنین برای اولین بار پیشرانهٔ هیبریدی و نسخهٔ F Sport هم ارائه شده است. با دیجیتالی شدن کابین، کمک‌فنرهای فعال و پیکربندی‌های مختلف صندلی بسته به مدل، LX دیگر تنها یک لندکروزر لوکس‌تر نیست. این شاسی‌بلندی لوکس و گران‌قیمت است که حالا بیش از ۱۰۰ هزار لار قیمت دارد. با بزرگ‌تر شدن جلوپنجره در نسل‌ها، تمایل مالکان به آفرود نیز کاهش یافته است.
رقبای اصلی لکسوس LX
لکسوس LX در دسته شاسی‌بلندهای بزرگ سه‌ردیفه قرار می‌گیرد و در نگاه اول رقبای زیادی را مقابل خود می‌بیند. ب‌ام‌و X7 و مرسدس بنز GLS رقبای اروپایی این ماشین هستند؛ از ژاپن، اینفینیتی QX80 و از سازندگان آمریکایی، کادیلاک اسکالید و لینکلن نویگیتور حضور دارند اما هیچ‌کدام از این خودروها به تجهیزات آفرود واقعی مانند دنده ضریب سنگین یا دیفرانسیل‌های قفل‌شونده مجهز نیستند و تنها رنجروور با دیفرانسیل‌های مرکزی و عقب قفل‌شونده و سیستم‌های پیشرفتهٔ آفرود رقیب واقعی لکسوس LX محسوب می‌شود. پس‌ازاین هم جیپ گرند واگنییر با پکیج اوورلند نزدیک رقیب به شاسی‌بلند پرچم‌دار لکسوس در توانایی‌های آفرود به‌حساب می‌آید.
منبع خبر: اقتصاد آنلاین
